Wydział Nauk Biologicznych

Szanowni Państwo,

w imieniu Bliskich Profesora Dariusza Tarnawskiego oraz własnym Pan Dziekan składa serdeczne podziękowania za uczestniczenie w dzisiejszej ceremonii pogrzebowej. Udostępniamy wspomnienie Profesora Dariusza Tarnawskiego odczytane przez Dziekana dra hab. inż. Marcina Kadeja prof. UWr w czasie ceremonii pogrzebowej.

 

Pożegnanie prof. dra hab. Dariusza Tarnawskiego

22 II 2021 – ceremonia pogrzebowa

 

Prof. Dariusz Tarnawski urodził się w Ząbkowicach Śl. 2 sierpnia 1953 r. Z Wrocławiem związany był od studiów, które zaczął w 1972 r. Swoją karierę naukową rozpoczynał na Uniwersytecie Wrocławskim w 1978 r. na stanowisku samodzielnego biologa. Na UWr ukończył doktorat (1990 r.), zdobył habilitację (2001 r.) i uzyskał tytuł profesorski (2010 r.).

Był współtwórcą Instytutu Biologii Środowiskowej UWr (od 1 I 2014) i pierwszym kierownikiem Zakładu Biologii, Ewolucji i Ochrony Bezkręgowców (od 1 I 2012). Jest autorem blisko 230 publikacji naukowych, w tym 22 monografii i sześciu kluczy do oznaczania owadów.

Opisał 323 nowe dla wiedzy gatunki chrząszczy z rodziny Elateridae. Ponadto ustanowił dwa nowe plemiona, osiem podplemion, 12 rodzajów i dwa podrodzaje.

To oddany pracy dydaktycznej nauczyciel akademicki, który wykształcił rzesze biologów aktywnie pracujących na polu nauki, ochrony przyrody i w szkolnictwie.

Wybitny specjalista z zakresu taksonomii i systematyki, biologii i ekologii chrząszczy sprężykowatych (Insecta: Coleoptera: Elateridae) w ujęciu światowym. Biolog środowiskowy i konserwatorski, którego zainteresowania dotyczyły takich obszarów jak ochrona bioróżnorodności, saproksyliczne gatunki chrząszczy oraz wycena i ocena zasobów przyrodniczych.

Aktywny uczestnik programów czynnej ochrony gatunków i ich siedlisk, inicjator wielu pomników przyrody (Dęby Boguszyckie, Dąb Grochowski, Perełkowce nad Grudziądzką) i użytków ekologicznych (Mokradła Boguszyckie, Ols Spalicki, Olsy Sokołowickie, Las Boguszycki, Polana Grochowska). Należał do Wojewódzkiej Rady Ochrony Przyrody (od 9 XII 2004 do 2009) oraz Regionalnej Rady Ochrony Przyrody, a także do Zespołu doradczego ds. ochrony przyrody Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu (od 27 I 2011). Przedstawiciel nauki w składzie Komitetu Sterującego „Programu dla Odry-2006” (od 5 grudnia 2011 roku) [powołany przez Pełnomocnika Rządu RP do Spraw „Programu dla Odry-2006”].

Członek Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (od 1973) i Polskiego Towarzystwa Zoologicznego (od 1978) oraz członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Taksonomicznego (od 1991).

W Polskim Towarzystwie Entomologicznym w różnych latach pełnił następujące funkcje:

• Skarbnik Wrocławskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Entomologicznego .
• Sekretarz Generalny Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Entomologicznego 22 IX 1989 do 10 IX 1995).
• Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (od 10 IX 1995 do 4 IX 1998).
• Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (od 4 IX 1998 do 21 IX 2007).

W Polskim Towarzystwie Taksonomicznym pełnił następujące funkcje:

• Skarbnik Polskiego Towarzystwa Taksonomicznego (od 1994 do 18 XII 1999).
• Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Taksonomicznego (od 18 XII 1999 do 19 V 2007).
• Wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Taksonomicznego (od 19 V 2007 do 1 VI 2011).
• Przewodniczący Zarządu Towarzystwa Przyrodniczego Ziemi Oleśnickiej (od 23 V 2007-10 I 2017).
• Sekretarz Zarządu Towarzystwa Przyrodniczego Ziemi Oleśnickiej (od 10 I 2017).
• Wiceprzewodniczący stowarzyszenia Obywatelskie Porozumienie Mieszkańców „Wokół Ogrodu” (2007-2011).

Poświęcał się całym sobą pracy redakcyjnej. Był m.in. sekretarzem Redakcji (27 XII 1978-28 X 1985) Kluczy do oznaczania owadów Polski. Członkiem Kolegium Redakcyjnego (28 X 1985-10 IX 1995) Kluczy do oznaczania owadów Polski. Sekretarzem redakcji Przeglądu Zoologicznego (w kadencji 1987-1991). Członkiem Komitetu Redakcyjnego Genus.

Był popularyzatorem nauki i organizatorem wielu konferencji naukowych i warsztatów (np. taksonomicznych).

Za swoje zasługi wielokrotnie nagradzany przez Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2016 r.), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2017 r.) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2017 r.).

***

Dariusz Tarnawski był człowiekiem pokoju – dobrym i szlachetnym. Jego, z natury pogodne i optymistyczne nastawienie, udzielało się otoczeniu. Był pierwszy do podejmowania działań, ostatni do generowania konfliktu. W powierzone zadania angażował się ze wszystkich sił, dbał o szczegóły, był terminowy, zawsze na czas ze wszystkim co mu powierzono do wykonania. Był gotowy do niesienia pomocy – zawsze bezinteresownie - nigdy nie zadawał pytań: po co? dlaczego? W chwilach, gdy proszono go o jakąś pracę bądź jakąkolwiek pomoc, zawsze od razu sięgał po kalendarz i szukał wolnej daty, by podjąć działania.

Jego pasją była biologia środowiskowa i konserwatorska. Uwielbiał pracować w terenie w poszukiwaniu gatunków i ich siedlisk. Godzinami włóczyliśmy się po lasach i łąkach, zbierając dane do artykułów naukowych lub projektów ochrony. Często robił to w pojedynkę, ale najchętniej w towarzystwie któregoś z Kolegów z Zakładu Biologii, Ewolucji i Ochrony Bezkręgowców, któremu poświęcił ostatnie lata swojego zawodowego życia.

Profesor Dariusz Tarnawski był rodzinnym człowiekiem. Zawsze cieszył się na myśl o spotkaniu w rodzinnym gronie, o wspólnych świętach, wakacjach, wyjazdach. Ale Jego rodziną był także zakład,  instytut i cały wydział. Te grupy ludzi także traktował jak swoich bliskich, żyjąc ich problemami i sukcesami. Zawsze był gotów do działania. Tu i teraz, bez ociągania się, bez zbędnego „dyskutanctwa”.

Dariusz Tarnawski zawsze miał dla nas czas, a drzwi jego gabinetu nr 306 były najczęściej otwarte, tak by każdy kto miał chęć od razu mógł do Niego zajrzeć. Każdy mógł wejść, usiąść naprzeciw i porozmawiać o swoich potrzebach, problemach, radościach.

Sprawy przyrody były bliskie Jego sercu, dlatego tak często włączał się do pomocy rozlicznym organizacjom pozarządowym i ruchom społecznym, które potrzebowały naukowego wsparcia, porady czy opinii eksperckiej. Robił to zawsze bez kalkulacji, tak po prostu,
z potrzeby serca. Dlatego też tak wielu z nas prosiło Go o pomoc, wysyłało maile, dzwoniło. Nigdy nikomu nie odmówił. Blisko współpracował z Fundacją Ekorozwoju, Stowarzyszeniem Ekologicznym EkoUnia czy Stowarzyszeniem Natura i Człowiek, Fundacją Zielona Akcja, Towarzystwem Przyjaciół Ziemi Oleśnickiej (którego był współzałożycielem). W ramach tej współpracy angażował się w projekty ochrony takich gatunków jak niepylak apollo, przeplatka maturna, przeplatka aurinia, czerwończyk fioletek, modraszki nausitous i telejus, pachnica dębowa.

W końcu dla mnie, Darek był kimś szczególnym. Był nie tylko przyjacielem, takim o jakim można tylko pomarzyć, był swoistym darem losu – miałem wielkie szczęście, że spotkałem Go na swojej drodze. Obcowanie z Nim dawało mi wiele radości. Lubiłem wspólnie z nim pracować w terenie, tęskniłem za tym, zwłaszcza po objęciu funkcji dziekana. Chwile spędzone razem w laboratorium czy w terenie były zawsze dla mnie szczególną wartością. Ostatnie spędzone z Nim godziny w czasie prac porządkowych 9 lutego będę nosił w pamięci do końca życia. Pamiętam Go z tego dnia jako uśmiechniętego i radosnego człowieka, tak też się wtedy pożegnaliśmy na Przybyszewskiego 65.

Będzie nam, zwłaszcza mnie, brakowało Jego serdeczności, otwartości i ciepłego uśmiechu.

 

Cześć Jego pamięci!

Żegnaj Przyjacielu.